Έφηβοι του Μεσαίωνα


 

Β 2

 

Σε αυτή τη σελίδα, στηριζόμενοι στο ιστορικό μυθιστόρημα

"Ο ιππότης της φωτιάς" του Κέβιν Κρόσλεϊ-Χόλαντ,

θα παρουσιάσουμε την καθημερινή ζωή και τις αντιλήψεις των εφήβων

την εποχή του Μεσαίωνα, όπως διαμορφώνονταν ανάλογα

με την κοινωνική τάξη στην οποία ανήκαν καθώς και το φύλο τους.

 

Θα μπούμε λοιπόν στο ρόλο του ήρωα ή της ηρωίδας που έχουμε διαλέξει και θα φανταστούμε τον εσωτερικό του μονόλογο, δηλαδή τις σκέψεις και τα συναισθήματά του μετά από κάποια κομβικά για το εν λόγω πρόσωπο γεγονότα. Πρέπει να αναδείξουμε τη ματιά του ήρωά μας πάνω στα πράγματα. Πώς εκείνος/η αντιλαμβάνεται τις διάφορες καταστάσεις, ποια η δική του/της στάση απέναντι σε πρόσωπα, συνήθειες ή απόψεις που συναντά στον περίγυρό του/της. Φροντίζουμε:

α) να μιμηθούμε τον προφορικό λόγο (αφού πρόκειται για εσωτερικό μονόλογο) χρησιμοποιώντας σύντομες περιόδους και όχι μακροσκελείς.

β) να αξιοποιήσουμε ένα απλό, καθημερινό λεξιλόγιο, που να ταιριάζει στο μορφωτικό επίπεδο του/της ήρωά/ηρωίδας μας και στην ηλικία του/της/.

 

Ανάρτηση: Αντιγράφουμε και επικολλούμε το κείμενό μας κάτω από τον τίτλο της εργασίας που έχουμε αναλάβει.

  

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΓΚΑΤΙ

 
Απαίσια μέρα! Δεν αντέχω. Ο πατέρας μου είναι ηλίθιος. Δεν ήθελα να γίνει τόσο μεγάλος σαματάς για ένα τόσο μικρό λαθάκι. (αλλαγή παραγράφου: μετά την εισαγωγή η αφήγηση των γεγονότων) Άμα είχα κλείσει καλύτερα το πορτάκι στο μαντρί δεν θα είχε συμβεί τίποτα. Ούτε ο Χάρολντ, αλλά ούτε και ο Μπραις δεν θα είχαν βγει έξω. Εγώ έκανα ό, τι μπορούσα για να τους σταματήσω, όμως ήταν αδύνατον ένα μικρό κορίτσι να τα βγάλει πέρα με δύο θηρία 5 μέτρων. Ακόμη όλοι μου φώναζαν ‘’Γκάτι, βγες έξω’’ και εγώ είχα αγχωθεί πάρα πολύ, σε σημείο να μην μπορώ να κουνηθώ. Στην αρχή προσπάθησα να μιλήσω στον Χάρολντ, ο οποίος είναι (γιατί συνεχίζει να είναι και τώρα που τα σκέφτεται η Γκάτι) ήταν ο μεγαλύτερος ταύρος, αλλά είναι ήταν και ξερόλας και δεν με άκουγε. Κάποια στιγμή παραλίγο να με χτυπήσουν, όμως εγώ κατάφερα να τραβηχτώ πριν γίνει το μοιραίο. Άμα δεν ήταν ο Αρθούρος εκείνη τη μέρα (από την εκκίνηση φαίνεται να συλλογίζεται την ίδια τη μέρα που προέκυψε το συμβάν) την ώρα του συμβάντος στο σημείο αυτό, είμαι σίγουρη πως θα είχα πάθει κάτι πολύ άσχημο. (αλλαγή παραγράφου: συναισθήματα) Αχ! Ο Αρθούρος είναι πολύ όμορφος και έξυπνος αλλά και θαρραλέος και μάλιστα είναι ο καλύτερός μου φίλος. Αυτός που σιχαίνομαι και θέλω να τον πατήσω κάτω σαν μικρή πασχαλίτσα είναι ο Σερλ. Συνεχώς κάνει τον δυνατό και τον θαρραλέο, όμως σήμερα φοβόταν να έρθει κοντά στους ταύρους, άρα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κακομαθημένο αρχοντόπουλο. (αλλαγή παραγράφου: κατάληξη) Στο τέλος, εγώ την πλήρωσα, ο πατέρας μου με βάρεσε έξι φορές, όμως εγώ αυτή τη φορά δεν έκλαψα. Παρ’ όλα αυτά(δεν υπάρχει αντίθεση) Κράτησα τα δάκρυά μου καθώς σκεφτόμουν πόσο ωραία θα ένοιωθα άμα χτυπούσα τον πατέρα μου με την σκούπα, για να δει ότι η οποία πονάει πάρα πολύ.

.......................................................................................(σημάδι για να φανεί ότι η στιγμή που συλλογίζεται)
   Άουτς! Η πλάτη μου! Πονάω πολύ! Κουβαλούσα τόσα σακιά με κοπριά και τώρα πονάει η πλάτη μου. Δεν αντέχω άλλο αυτή τη δουλειά. Κάθε φορά που πηγαίνω στο χοιροστάσιο μου έρχεται να ξεράσω, αφού μυρίζει απαίσια εκεί μέσα. Ακόμη πρέπει να προσέχω και τον αδερφό μου τον Ντάστι, επειδή είναι μικρότερος από εμένα. (αλλαγή παραγράφου)Τέλος πάντων, σήμερα συναντήσαμε εγώ και ο αδερφός μου τον Αρθούρο, τον ηλίθιο τον Σερλ και τα δύο ξαδέρφια τους. Ο Σερλ είναι πολύ χαζός, αφού μας σταμάτησε για να μας κάνει μία ερώτηση την οποία ήξερε να απαντήσει. Είμαι σίγουρη πως το έκανε επίτηδες για να μας γελοιοποιήσει. Είπε στα ξαδέρφια του πως είμαι φίλη με τον Αρθούρο, σαν να είναι κάτι κακό αυτό. Εκείνη τη στιγμή ο Αρθούρος δεν είπε τίποτα, απλώς καθόταν και με κοιτούσε. Ε, βέβαια! Όταν είναι μαζί του η ξαδέρφη του η Γκρέις, μόνο γι’ αυτήν ζει, εμένα την καλύτερή του φίλη με ξεχνάει. Το αποφάσισα, δεν θα του ξαναμιλήσω ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

............................................................................................................
   Νιώθω τόσο περήφανη και τόσο γενναία. Δεν μπορώ να περιγράψω την χαρά που νιώθω. Στην αρχή ήμουν πολύ θυμωμένη με τον Αρθούρο, για όσα έγιναν στο στίβο πριν από λίγο, αλλά ο θυμός μου χάθηκε όταν τον βοήθησα να σώσει την Σιάν. (αλλαγή παραγράφου) Όλα ξεκίνησαν, όταν ο Αρθούρος ήρθε στους στάβλους, για να μας ρωτήσει αν είδαμε την Σιάν. Εγώ και ο Τζάριν, ο οποίος ήταν μαζί μου εκείνη τη στιγμή, δεν γνωρίζαμε πουύ ήταν η αδερφή του Αρθούρου. Έτσι ο Αρθούρος έφυγε και εμείς συνεχίζαμε να καθαρίζουμε τους στάβλους. Ξαφνικά άκουσα ένα κρακ από την λιμνούλα και κάτι ουρλιαχτά. Τότε Αμέσως σκέφτηκα να πάω μήπως ότι ίσως  ήταν εκεί η Σιάν, έτσι έτρεξα γρήγορα- γρήγορα. Μόλις έφτασα, είδα την Σιάν μέσα στην λιμνούλα και τον Αρθούρο μπρούμυτα να πηγαίνει κοντά της για να την σώσει. Αμέσως έπεσα και εγώ μπρούμυτα, για να συρθώ κοντά στην Σιάν. Μόλις την έπιασα, ο πάγος γύρω μας άρχισε να σπάει και εγώ φοβήθηκα. Είπα στην Σιάν να βγει γρήγορα έξω και με την βοήθεια του Αρθούρου καταφέραμε να την βγάλουμε. Στην συνέχεια την πήγαμε κουβαλήσαμε στο αρχοντικό. Εγώ δε μιλούσα  συνέχιζα να μην μιλώ στον Αρθούρο. Η κυρία Έλεν μας ρώτησε τι συνέβη. Ο Αρθούρος της εξήγησε και της είπε πως εγώ είχα σώσει την Σιάν. Δεν ήταν αλήθεια, την είχαμε σώσει μαζί. Το είπε για να με ανεβάσει στα μάτια της οικογένειάς του. Είναι πραγματικός φίλος.

 
Διονύσης Κακκαλής
Μαρίνα Κασσέμ
Χριστίνα Κόνιαρη
Δήμητρα Μακρυνιώτη

 

Ένα αρχοντόπουλο

 

 

Η ιστορία από τη μεριά του Σερλ!

 

Ξέρω πως αξίζω να γίνω ένας τρανός και λαμπρός ιππότης. Φυσικά έχω όλα τα απαραίτητα προσόντα! Είμαι ψηλός, δυνατός και νέος. Αξιαγάπητος. Και αγαπημένος του Λόρδου Στέφεν. Ικανός να προστατέψω τον κόσμο και να τον κάνω να με ακολουθήσει. Μια μέρα θα βγω και εγώ στη μάχη και θα κάνω τον πατέρα μου υπερήφανο. Εξάλλου, ο ίδιος με προορίζει για μεγάλα πράγματα. Ξέρει ότι μπορώ να τα καταφέρω και βασίζεται πάνω μου.

****

Αντίθετα, ο Αρθούρος είναι απλά «ο διανοούμενος της οικογένειας», όπως λέει και ο πατέρας. Αλλά δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα. Διαβάζει και λέει ανοησίες όλη την ώρα. Είναι τόσο ενοχλητικός, βαρετός και περιττός. Φαίνεται πως ο πατέρας και η μητέρα δεν τον χρειάζονται! Γι' αυτό εγώ έχω αναλάβει να του κάνω τη ζωή δύσκολη. Μ’ αρέσει να τον βλέπω θυμωμένο. Ακόμα και στα γεννητούρια, δεύτερος ήρθε. Ονειρεύεται να με φτάσει… να γίνει ακόλουθος. Είναι πολύ ανόητος. Νομίζει ότι επειδή ξέρει καλή τοξοβολία, μπορεί να χρησιμεύσει σε κάτι. Αλλά εγώ που είμαι μεγαλύτερος,(δε χωρίζουμε το υποκείμενο από το ρήμα με κόμμα) οφείλω να του βάλω μυαλό. Να του μάθω ποια είναι πραγματικά η θέση του.

****

Ο μικρός ηλίθιος υποστηρίζει τους υπηρέτες του αρχοντικού μας. Έχει μια φίλη, τη Γκάτι , και μαζί καθαρίζουν τα γουρούνια και τσαλαβουτούν στα αίματα. Ο γιος του σερ Τζον δεν θα έπρεπε να ασχολείται με τέτοιες ταπεινωτικές δουλειές, άλλος είναι ο ρόλος του και άλλες οι αρμοδιότητές του έχει τέτοιες αρμοδιότητες. Τον ξεσηκώνει όμως η μικρή επαναστάτρια. Μια μέρα θα της φυτρώσει ουρά. Θα την κυριεύσει ο διάβολος, γιατί δεν ξέρει να εκτιμάει αυτά που της δίνει απλόχερα ο ελεήμων Θεός. Όλοι οι υπηρέτες είναι αναιδείς και κακότροποι. Όλοι, εκτός από τη γλυκιά Τάνουεν, τη λευκή φωτιά, όπως σημαίνει το όνομά της. Κάποτε ήθελα να την αρραβωνιαστώ… τώρα γνωρίζω ότι ο πατέρας δεν θα ήθελε να παντρευτώ μια υπηρέτρια. Αλλά έχω βρει τρόπο να την έχω! Αρέσω και σε εκείνη, οπότε όταν μπορούμε, συναντιόμαστε κρυφά από όλους και καθόμαστε αγκαλιασμένοι για ώρες. Προς το παρόν, δεν μας έχει καταλάβει κανείς, αλλά φοβάμαι το φούσκωμα στην κοιλιά της. Πάντως η μητέρα μου, που ξέρει από αυτά, καθώς έχει γεννήσει πέντε παιδιά, κοιτάει την Τάνουεν κάπως παράξενα.

****

H καημένη η μάνα μου! Πρόσφατα έχασε τον μικρότερο αδερφό μου, το Λιουκ. Το λιγότερο από ενός έτους παιδί, έχασε τη ζωή του, όταν μπήκαν τα άτιμα τα δαιμόνια μέσα του. Η αρρώστια ήταν πολύ βαριά για να την αντέξει το αδύναμο σώμα του. Πέθανε ήρεμος. Οι προσπάθειες της μητέρας μου και της μαμής Τζοάνα δεν εαπέφεραν καρπούς. Ο Παντοδύναμος λυπήθηκε το Λιουκ και τον έκανε άγγελο. Η μητέρα και η Σιάν, ακόμα να συνέλθουν. Η λαίδη Έλεν είναι όμως δυνατή και θα αντέξει.

****

Καλά βέβαια, η Σιάν στενοχωριέται για τα πάντα! Είναι μεν μικρή, αλλά υπερβάλλει, όσον αφορά τα συναισθήματα τουά της. Προχτές ας πούμε, έχασε τη γάτα της. Ένα βρωμιάρικο, λειψό ζώο, την Τσαντίλα. Ακούγοντας τη γκρίνια της μικρής μου αδερφής, η Τάνουεν αναγκάστηκε να τη βοηθήσει να ψάξουν βρουν το γατί. Φυσικά δεν τοη βρήκαν! Το ότι φώναζαν το όνομά της, λες και έχασαν παιδί ήταν τουλάχιστον ανόητο και μου φάνηκε το λιγότερο, (δε χωρίζουμε ρήμα από το κατηγορούμενο με κόμμα) γελοίο!

****

Τελικά ο Αρθούρος πάσχει από ανικανότηταμεγάλα σωματικά προβλήματα…! Σήμερα, ξέφυγε από τα χέρια του η λεκάνη με το αίμα του γουρουνιού και δε λέρωσε μόνο τα άθλια ρούχα του, αλλά και το πάτωμα του σπιτιού μας! Έτσι και εγώ δεν κρατήθηκα και τόνισα το ελάττωμά του. Ακόμα και ο υπηρέτης πρόσεξε το τεράστιο λάθος του. Μόνο η Γκάτι είχε αντίρρηση. Ως συνήθως, τον υποστήριξε. Αναγκαστικά, έπρεπε να περάσουμε από την κουζίνα και δυστυχώς ο Αρθούρος πρόσεξε την έξαψη της Τάνουεν. Εγώ είχα μόλις φύγει από το δωμάτιο, λίγο πριν συμβεί το περιστατικό με το αίμα. Όμως ο Αρθούρος κατάλαβε ότι κάτι είχε γίνει με μένα και τη Τάνουεν…Φεύγοντας από το αρχοντικό, ο αδερφός μου πάλι προσπάθησε να υπερασπιστεί τη Γκάτι αλλά (υπάρχει αντίθεση) και, όπως πάντα, χωρίς επιτυχία!

****

Όταν η γιαγιά, χτες το απόγευμα μας έλεγε τι δείχνουν τα ονόματά μας, μου ανακοίνωσε ότι το Σερλ σημαίνει αρματωσιά! Είμαι πολύ περήφανος για μένα, γιατί ξέρω ότι το όνομά μου δε μου δόθηκε τυχαία και ο μεγαλόκαρδος Θεός το προόριζε για μένα. Όλοι ήξεραν ότι κάποτε θα έφτανα ψηλά!

****

Ως γνωστόν, ο Λόρδος Στέφεν μου έχει μια ιδιαίτερη συμπάθεια! Όπως και εγώ, έτσι και εκείνος πιστεύει πως είμαι ένας σωστός άντρας! Γι' αυτό άλλωστε με επαινεί τόσο και θα ήταν τιμή μου να τον υπηρετώ…Σσίγουρα κάποια μέρα θα αποδείξω ότι είμαι άξιος της εκτίμησής του με προσλάβει για προσωπικό βοηθό του.(Είναι αρχοντόπουλο και μόνο στη φάση της εκπαίδευσης για να γίνει ιππότης, όταν δηλαδή πηγαίνει ακόλουθος ιππότη σε κάποιον, μόνο τότε βρίσκεται στην υπηρεσία κάποιου. Από αυτή τη φάση έχει ήδη περάσει ο Σερλ.)  

****

Ο Σερ Γουίλιαμ με ρώτησε κάποτε αν σκόπευα να πάω στις σταυροφορίες…Κ και απάντησα πως σίγουρα θα πήγαινα… είναι ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου! Την ίδια μέρα, ο Σερ προκάλεσε τον χαμένο από χέρι αδερφό μου να ξιφομαχήσουν. Εκείνος δέχτηκε, μόνο και μόνο για την τιμή του, ξέροντας ότι θα χάσει… Εεγώ χρίστηκα κριτής του αγώνα. Δεν υπήρχε κύρια πρόταση στην επόμενη περίοδο όπως την είχατε γράψει, παρά μόνο δευτερεύουσες που ξεκινούσαν με το "αν και" και το "με αποτέλεσμα". Αν και ο Ο θείος Γουίλιαμ δε χρειαζόταν να χρησιμοποίησει αντικανονικά χτυπήματα ούτε να παραβεί τους , κανόνες, θα μπορούσε να νικήσει τον Αρθρούρο εύκολα. Επειδή δεν έπαιξε σωστά, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του ανίκανου αδερφού μου, όλοι τώρα συμπονούν τον Αρθρούρο και δεν έγινε ρεζίλι όπως περίμενα

****

Δεν ήταν η πρώτη φορά που τσακώθηκα με την μητέρα. Απλώς τώρα είναι κάπως διαφορετικά, γιατί τόλμησα να της φωνάξω και η Τάνουεν μας άκουσε. Το μόνο που κατάφερα να κάνω από την ντροπή μου, ήταν να φύγω τρέχοντας από το σπίτι, αφήνοντάς τους όλους μόνους τους! Τελικά μαθεύτηκε πως η Τάνουεν είναι έγκυος…Ττώρα εγώ θα τιμωρηθώ σκληρά και η Τάνουεν θα απολυθεί. Θα με χτυπούν πολύ περισσότερο τώρα και θα μου πάρουν και το γεράκι. Το χειρότερο είναι ότι ο πατέρας δεν θα με χρίσει ποτέ ιππότη! Είναι πολύ άδικο να μας τιμωρούν τόσο άσχημα, εφόσον δεν κάναμε έκανα και τίποτα το τόσο τραγικό! Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει… Ααπλώς εγώ δεν θα έχω ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσω το παιδί μου!

****

Φέτος εγώ δεν γνώρισα Χριστούγεννα…χωρίς την Τάνουεν, χωρίς το νεογέννητο παιδί μου…φέτος η δική μου αγκαλιά μου ήταν τόσο άδεια! Μέσα στο σπίτι, η γιορτινή ατμόσφαιρα μοιάζει τόσο απόμακρη για μένα…όΌλοι με λυπούνται, ακόμα και ο Αρθούρος. Με κοιτάνε συμπονετικά και μου χαμογελούν!

****

Σήμερα είδα για πρώτη φορά την Τάνουεν μετά από πολύ καιρό… Μμάλλον δεν αντέδρασα όπως έπρεπε και δεν την αντιμετώπισα σαν άντρας. Αλλά ξαφνιάστηκα που την είδα μαζί με την μητέρα μου πάνω από τον τάφο του Λιουκ.

****

Τελικά έμαθα και εγώ την αλήθεια για την καταγωγή του «αδερφού μου». Ο Αρθούρος είναι στην πραγματικότητα γιος του Σερ Γουίλιαμ από άλλη γυναίκα, όχι τη σύζυγό του βασιλιά Ούθερ και της Ιγκέρνα…μετά την υιοθεσία του από τον Σερ Γουίλιαμ και δόθηκε στους γονείς μου, που τον μεγάλωσαν σαν κανονικό παιδί τους. Ξαφνικά νιώθω απελευθερωμένος, δεν έχω να μοιράσω τίποτα με τον Αρθρούρο, δεν αποτελεί απειλή για τη θέση μου στην οικογένεια ούτε για την περιουσία μου. Πάλι εγώ είμαι ο αδικημένος, γιατί ξέρω ότι δεν θα φτάσω τώρα πια ποτέ τον Αρθούρο. Η τελευταία μας συνάντηση ήταν κάπως αμήχανη, καθώς δεν ήξερα πώς να φερθώ στον αληθινό ξάδερφό μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τσακωθούμε ξανά. Δυστυχώς τον αποχωρίστηκα με θυμό!

 

Καπάνταης Βαγγέλης

Καψούλης Βασίλης

Ντόρα Κορομπίλη

Ειρήνη Λαφαζάνη

 

_____________________________________________________________________________________________________________________________________

 

Μια έφηβη χωρική

 

 

 

__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

 

Μια έφηβη υπηρέτρια

 

 

 

____________________________________________________________________________________________________________________________________

 

Μια έφηβη καμαριέρα

 

ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ...

 

Εισαγωγή

Η Τάνουεν είναι η έφηβη καμαριέρα και πιστή ακόλουθος της λαίδης Έλεν. Ζει μια ήσυχη ζωή στο αρχοντικό Κάλντικοτ στα σύνορα Ουαλίας-Αγγλίας, βοηθώντας στις οικιακές εργασίες και στην ανατροφή των παιδιών της οικογένειας. Όμως, η ζωή της ταράζεται τόσο από την απρόσμενη εγκυμοσύνη της, όσο κι από τον αναπάντεχο θάνατο του Λιούκ, του μικρότερου σε ηλικία μέλους της οικογένειας, τον οποίο και λάτρευε. Τι θα κάνει η νεαρή Τάνουεν για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της;

 

 

Μεγάλα προβλήματα σε...μικρές πλάτες

Αργά τη νύχτα κι ενώ όλοι κοιμόντουσαν ο μικρός Λιούκ αρχίζει να κλαίει. Η Τάνουεν σηκώνεται, τον παίρνει από την κούνια του και προσπαθεί να τον ηρεμήσει κρατώντας τον στην αγκαλιά της. Ακουμπάει τα χείλη της στο μέτωπό του και αντιλαμβάνεται ότι το παιδί είναι πολύ άρρωστο και κάτι πρέπει να κάνει. Φέρνει λίγο ζεστό κρασί με φασκόμηλο και αγιόκλημα και τον βοηθάει να το πιει. Ο Λιούκ συνεχίζει να ουρλιάζει για αρκετή ώρα αλλά όταν πλέον τα γιατροσόφια της Τάνουεν έχουν κάνει δουλειά και ο Λιούκ ηρεμεί, τον ακουμπάει προσεκτικά στην κούνια του και τον νανουρίζει γλυκά για να τον πάρει ο ύπνος. Κουνώντας μηχανικά το χέρι της πέρα δώθε σκέφτεται τη δύσκολη κατάσταση του Λιούκ και το πόσο θα της στοίχιζε πληγωνόταν αν πάθαινε κάτι. Παρατηρώντας το γλυκό αναψοκοκκινισμένο προσωπάκι του, αλλά και τα χαριτωμένα χαρακτηριστικά του σκέφτεται τη ζωή της χωρίς τη μικρή αυτή συντροφιά της, αναστενάζοντας σιγανά.

 

Η σκέψη της τρέχει στον κρυφό της έρωτα, τον Σερλ. Κοιτάει έξω απ’ το παράθυρο και χαζεύει το φεγγάρι. Συνειδητοποιεί πόσο απεγνωσμένη είναι η αγάπη της για κάποιον κάτι ανώτερο, που μάλλον ποτέ δεν θα καταφέρει να διεκδικήσει. Βυθισμένη στις σκέψεις της, την παίρνει γλυκά ο ύπνος...

 

 

Αδιέξοδο

Η Τάνουεν καθισμένη μπροστά στο τζάκι ξεσπά σε κλάματα, βλέποντας ότι τα προβλήματά της την έχουν φέρει σε αδιέξοδο. Πολλές φορές έχει σκεφτεί τo ενδεχόμενο της αυτοκτονίας, αλλά ποτέ ως τώρα τόσο σοβαρά. Ξέρει πολύ καλά πως είναι πολύ επικίνδυνο να εγκυμονεί και παράλληλα να κάνει τόσο βαριές δουλειές, όμως αυτό που κυρίως την απασχολεί είναι ο μεγάλος κίνδυνος που υπάρχει να χάσει τον Σερλ, τη δουλειά της, την αξιοπρέπειά της, ό,τι την κάνει να στέκεται στα πόδια της έως τώρα. Μια τέτοια εκδοχή θα ήταν καταστροφική για εκείνη αλλά και το μωρό. Αν έφευγε από το αρχοντικό, δεν θα είχε καμία απολύτως υποστήριξη από φίλους, συγγενείς, γνωστούς ή σύντροφο. Αυτό είχε γίνει ξεκάθαρο από τον Σερλ στη συζήτηση που είχαν στην ξύλινη αποθήκη.

 

Η αλήθεια είναι ότι ο Σερλ, δεν είναι ήταν (προσοχή: δεν αλλάζουμε χρονικό επίπεδο χωρίς λόγο) διατεθειμένος να αναλάβει τα καθήκοντά του ως πατέρας, λόγω της μεγάλης κοινωνικής τους διαφοράς, αλλά και φοβούμενος να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του από τον πατέρα του. Αυτό είναι που στεναχωρεί περισσότερο απ’ όλα την Τάνουεν. Πίστευε πως μπορούσε να στηριχτεί περισσότερο πάνω στον αγαπημένο της, Σερλ που και πλέον είναι πατέρας του παιδιού της...

 

 

Ο θάνατος του μικρού Λιούκ

Από τα μεσάνυχτα έχει φανεί φάνηκε πως ο μικρός Λιούκ ξανανέβασε είχε ξανανεβάσει υψηλό πυρετό και κανένα γιατροσόφι της Τάνουεν δεν είχε μπορεί πλέον να δράσει πάνω του. Καταλαβαίνουν Κατάλαβαν λοιπόν πως ζει τις ήταν οι τελευταίες του στιγμές, καθώς η κατάστασή του χειροτερεύει χειροτέρευε ώρα με την ώρα. Η Τάνουεν κάθεται καθόταν ήσυχη κοντά του και προσπαθείούσε να βρει τρόπο να τον βοηθήσει έστω και λίγο, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι προσπάθειες είναι Τα πράγματα ήταν μάταιεςα. Αναπολεί τις χαρούμενες αλλά και τις δύσκολες στιγμές που έχει είχε περάσει μαζί του και προσεύχεται γι’ αυτόν. Ο επικείμενος θάνατος του μικρού Λιούκ την βασανίζει βασάνιζε και την πονά πόναγε. Βλέποντάς τον να αργοπεθαίνει, φοβάται όπως θα φοβόταν για το δικό της παιδί. Το μυαλό της και η ψυχή της είναι προσηλωμένα στο Λιούκ μέχρι τη στιγμή που αυτός ξεψυχά...

 

 

Η αποκάλυψη ενός ένοχου μυστικού

Μετά το θάνατο του Λιούκ η Τάνουεν νιώθει ένα μεγάλο κενό στην ψυχή της. Το γεγονός ότι είναι έγκυος δεν διευκολύνει την κατάσταση, αφού πλέον βρίσκεται με ένα μυστικό, το οποίο αργά ή γρήγορα θα φανερωθεί έρθει στον κόσμο. Η κατάσταση χειροτερεύει ολοένα και περισσότερο.

 

Και να που φτάνει η μέρα και γίνεται το κακό... Ένα απόγευμα, η Τάνουεν βρίσκεται ήταν στο στάβλο μαζί με τη Γκάτι και τον Αρθούρο. Ξαφνικά λιποθυμά λιποθύμησε και αφήνει άφησε έκπληκτους και τους δυο. Η Γκάτι προσπαθεί προσπάθησε να τη συνεφέρει αλλά (δεν υπάρχει αντίθεση) έχοντας μαντέψει κατάλαβε το καλά κρυμμένο μυστικό της. Κάποια στιγμή η Τάνουεν ανακτά ανέκτησε επιτέλους τις αισθήσεις της και τους κοιτά κοίταξε. Νιώθει Ένιωθε ιδιαίτερα αναστατωμένη αλλά και πιεσμένη από όλες τις πλευρές.

Φοβάται Είχε το φόβο πως θα την προδώσουν πρόδιδαν στα αφεντικά στους γονείς (γονείς είναι μόνο για τον Αθρούρολ και αυτοί με τη σειρά τους θα την αναγκάσουν ανάγκαζαν να εγκαταλείψει για πάντα το Κάλντικοτ. Έτσι, αποφασίζει αποφάσισε να το βάλει στα πόδια με την ελπίδα ότι ο Αρθούρος και η Γκάτι θα την κάλυπταν. Εξαφανίστηκε λοιπόν για κάμποση ώρα και περίμενε υπομονετικά για την οποιαδήποτε αντίδραση...

 

Τελικά, ο Αρθούρος και η Γκάτι μιλούν μίλησαν στον σερ Τζον πατέρα για την Τάνουεν, προσπαθώντας να τον πείσουν ότι χρειάζεται στήριξη και βοήθεια. Τίποτε δεν βοηθά βοήθησε. Δεν τον πείθουν έπεισαν και έτσι η Τάνουεν αναγκάζεται να φύγει από το αρχοντικό έφυγε χωρίς να χαιρετήσει ούτε καν το Σερλ. Ο εφιάλτης, του οποίου το τέλος δεν έχει είχε δει ακόμα, δεν είναι ήταν πια εφιάλτης, έχει πάρει πήρε σάρκα και οστά. Έχοντας να παρηγορήσει τον ίδιο της τον εαυτό και να βρει τη δύναμη να μεγαλώσει ένα παιδί, φεύγει έφυγε και δεν την ξαναβλέπει ξαναείδε ποτέ κανείς...

 

 

Λήδα Κομνηνάκη

Άννα Αλεξάνδρα Κακαριάρη

Βασίλης Κακαριάρης