Ύφος του κειμένου


Γ 4

 

Ύφος: ο χαρακτηριστικός τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται η γλώσσα σε ένα κείμενο

 

 

ΥΦΟΣ

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΥΦΟΥΣ

Λιτό

Κυριαρχεί η παρατακτική σύνδεση και το ασύνδετο σχήμα, σύντομες περίοδοι, ενεργητική σύνταξη, απουσιάζουν σχήματα  λόγου, απλό λεξιλόγιο

Οικείο

Κυριαρχεί η παρατακτική σύνδεση και το ασύνδετο σχήμα, ενεργητική σύνταξη, χρησιμοποιείται α, β πρόσωπο στα ρήματα

Λυρικό

Μεταφορική χρήση λόγου, επίκληση στο συναίσθημα

Επίσημο/ Τυπικό

Ορολογία, παθητική σύνταξη, τριτοπόσωπος λόγος ,  εξεζητημένο λεξιλόγιο, μακροπερίοδος λόγος, υποτακτική σύνδεση

Σαρκαστικό

Ειρωνεία,  υπαινιγμοί

Χιουμοριστικό

Καθημερινό, απλό  λεξιλόγιο, στοιχεία προφορικού λόγου, ευφυολογία, σχολιασμός, υπονοούμενα, υπαινιγμοί

Εξομολογητικό

Ρήματα σε Α’ πρόσωπο, παρελθοντικοί χρόνοι

Προτρεπτικό

Προτάσεις για στάση ζωής/συμπεριφορά/επιλογές, συμβουλές

Πομπώδες

Χρήση της υπερβολής, βαρύγδουπες λέξεις-εκφράσεις, πληθωρικότητα στον λόγο.

Ζωντανό

Αφήγηση σε ιστορικό ενεστώτα (δηλαδή "παρελθοντικό" ενεστώτα, π.χ. μόλις ανοίγω την πόρτα, ορμά μέσα μια γάτα...), χρήση ευθέος λόγου, ρητορικών ερωτημάτων, παραδειγμάτων

Πυκνό

Προσπάθεια να διατυπωθούν τα νοήματα με τη μέγιστη οικονομία λέξεων

Φροντισμένο

 

 

 

 

 

________________________________________________________

Γλαφυρό

Σωστά δομημένο, οργανωμένη και τεκμηριωμένη η παρουσίαση επιχειρημάτων, ακρίβεια στην επιλογή του λεξιλογίου (προσεγμένοι οι όροι, προσεγμένες οι λέξεις συνοχής), τίποτα το περιττό.

_______________________________________________

Κομψό, χαριτωμένο, χρησιμοποιείται κυρίως στα λογοτεχνικά κείμενα.