Ύφος: ο χαρακτηριστικός τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται η γλώσσα σε ένα κείμενο
ΥΦΟΣ |
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΥΦΟΥΣ |
Λιτό |
Κυριαρχεί η παρατακτική σύνδεση και το ασύνδετο σχήμα, σύντομες περίοδοι, ενεργητική σύνταξη, απουσιάζουν σχήματα λόγου, απλό λεξιλόγιο |
Οικείο |
Κυριαρχεί η παρατακτική σύνδεση και το ασύνδετο σχήμα, ενεργητική σύνταξη, χρησιμοποιείται α, β πρόσωπο στα ρήματα |
Λυρικό |
Μεταφορική χρήση λόγου, επίκληση στο συναίσθημα |
Επίσημο/ Τυπικό |
Ορολογία, παθητική σύνταξη, τριτοπόσωπος λόγος , εξεζητημένο λεξιλόγιο, μακροπερίοδος λόγος, υποτακτική σύνδεση |
Σαρκαστικό |
Ειρωνεία, υπαινιγμοί |
Χιουμοριστικό |
Καθημερινό, απλό λεξιλόγιο, στοιχεία προφορικού λόγου, ευφυολογία, σχολιασμός, υπονοούμενα, υπαινιγμοί |
Εξομολογητικό |
Ρήματα σε Α’ πρόσωπο, παρελθοντικοί χρόνοι |
Προτρεπτικό |
Προτάσεις για στάση ζωής/συμπεριφορά/επιλογές, συμβουλές |
Πομπώδες |
Χρήση της υπερβολής, βαρύγδουπες λέξεις-εκφράσεις, πληθωρικότητα στον λόγο. |
Ζωντανό |
Αφήγηση σε ιστορικό ενεστώτα (δηλαδή "παρελθοντικό" ενεστώτα, π.χ. μόλις ανοίγω την πόρτα, ορμά μέσα μια γάτα...), χρήση ευθέος λόγου, ρητορικών ερωτημάτων, παραδειγμάτων |
Πυκνό |
Προσπάθεια να διατυπωθούν τα νοήματα με τη μέγιστη οικονομία λέξεων |
Φροντισμένο
________________________________________________________ Γλαφυρό |
Σωστά δομημένο, οργανωμένη και τεκμηριωμένη η παρουσίαση επιχειρημάτων, ακρίβεια στην επιλογή του λεξιλογίου (προσεγμένοι οι όροι, προσεγμένες οι λέξεις συνοχής), τίποτα το περιττό. _______________________________________________ Κομψό, χαριτωμένο, χρησιμοποιείται κυρίως στα λογοτεχνικά κείμενα. |